off
Editorial — 30 Xuño, 2019 at 6:58 a.m.

LGBT, ainda hai traballo a facer

by

Pasaran 50 anos dos acontecementos que se consideran a orixe do movemento de liberación LGBT. Todo comezou o 28 de xuño nun bar de Nova York, un local  en Greenwich Village frecuentado principalmente por clientela gay, cando a policía entrou a facer unha redada e, por primeira vez,  os clientes  comezaron unha serie de revoltas que duraron varios días. O ano seguinte, en conmemoración dese xesto de rebeldía e orgullo, un grupo de activistas organizou a primeira marcha do orgullo, que se estendeu a outros lugares e países. En 1990 créase en Nova York a Queer Nation, unha organización de loita a favor dos dereitos LGBT e contra a homofobia. En 2003 créase en Galiza  a organización de gais, lesbianas e transexuais Raras Somos Todas (RST), con sede en Pontevedra e con área de influencia nas Rías Baixas e toma corpo a Federación de Asociacións LGBT  Aturuxo co obxectivo de integrar todos os colectivos de lesbianas, gais, bisexuais e transexuais existentes no país. A asociación Avante LGTB naceu hai un ano en Santiago de Compostela co fin de dar apoio e voz ao colectivo. Hai uns meses empezou a estenderse a outras cidades galegas, entre elas a Ferrol. En 2018, o trailer de Nove de novembro, primeiro filme galego sobre unha relación gay, é censurado na rede social Facebook, malia a ausencia de nús no contido promocional. No presente ano estreábase no Festival de Berlín Elisa e Marcela, o filme de Isabel Coixet que conta historia de Marcela Gracia Ibeas e Elisa Sánchez Loriga, que 0 8 de xuño de 1901 consumaran o primeiro matrimonio homosexual rexistrado no Estado Español.

Hoxe a maioría dos países occidentais progresaron moito na igualdade, e en moitos deles, o matrimonio entre dúas persoas do mesmo sexo é legal. É un paso xigante se se enfitamos a perspectiva destes 50 anos, mas ao mesmo tempo, esta suposta normalización non debe facernos esquecer que aínda hai moitos prexuízos e discriminacións en todas partes.

Esta semana o vimos nun vídeo gravado nun establecemento de comida rápida de Barcelona, ​​onde un cliente insultou e ameazou a un mozo porque se vestía dun xeito efeminatado. As agresións, alén diso, creceron nos últimos tempos por unha onda reaccionaria favorecida polo discurso homofóbico dalgúns partidos políticos españois que eliminaron o peor instinto de persoas que ata agora non se atrevían a manifestarse públicamente.

Mais un problema relacionado con este tema é o que teñen os avós LGBT. Despois de anos de liberación, tendo sido capaces de viver a súa opción sexual durante décadas de xeito libre e aberto, agora moitas persoas pensan que cando chega a hora de xubilación ou que comezan a necesitar axuda ou teñen que ir a viver nunha residencia deben agocharse mais unha vez. De súpeto, como aconteceu cando eran crianza e adolescentes, están nun ambiente homofóbico, no que os outros xubilados e os traballadores da residencia non aceptan a súa opción ou identidade sexual  ou mófanse dela, polo tanto, prefiren voltar para o armario e non explicar quen son  nen o que pensan. Reclaman, con razón, máis iniciativas, públicas e privadas, para que haxa vivendas e residencias LGBT amigábeis e con  unha mellor formación dos coidadores. A xeración de Stonewall sufriu moito e abriu o camiño, e grazas á súa loita os mozos poden gorentar de dereitos e un ambiente máis ameno e seguro, mas están outra vez baixo os focos. Hai moito traballo por facer e non poden facelo en soidade.

Grazas por leres e colaborares no Ollaparo !

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

off