Activistas enfatizan o caráter pacífico dos acusados e do movimento independentista.
A maioria das testemuñas afirmaran que as defensas do trixésimo sexto dia do proceso de xulgamento ten destacado os eminentemente pacíficos protestos nos rexistros do 20- S e 1-O. “Non existe sequer unha única estratéxia de violencia, os apelos permanentes foran á resistencia pacífica”, explicou o ex-deputado do CUP, David Fernández, que non negou a posibilidade de violencia, mas “pontual e marxinal”. “. Fernández reivindicou o 1-O como o maior exemplo de “desobediencia civil pacífica nas últimas décadas” e asegurou que estavba perfeitamente ciente da proibición do TSJC e voltaria a desobedecer. “Eu desobedecina a consciencia, como eu acho que fixeran dous millonss e meio de persoas, se a autodeterminación é crime eu considerome plenamente culpado e reincidente e continuarei a desobedecer até que sexa un dereito”, afirmou.
Fernandez fixo referencia a “muros humanos” dos cidadás como un exemplo de resistêencia e desobediencia pacífica, facendo referencia explícita às expresións ( muros’ e ‘murallas’) que usaran a polícia e guardas civis que actuoaran o 1-O e que declararan recentemente no xulgamento do Procés. Mesmo asin, ele serviu o debate sobre que calificaión que debe dar ao que foi apresentado por Fernández, unha vez que ele non se escondeu en asegurar que a acción dos eleitores nas portas das escolas tiña como obxetivo ” evitar a acción da polícia “.Intre no que a avogada do Estado, Rosa María Seoane, perguntou ao activista se esa resistencia cidadá era con “forza” – un elemento que prevé o crime de sedición -, e Fernández caneou para falar sobre a “fortaleza da desobediencia civil”.
O 20-S e o restrido a sede da CUP sen orden xudicial
Un dos capítulos menos explorados de 20-S no julgamentodo Procés é a tentativa de rexistro – sen orden xudicial – da sede da CUP pola polícia española que apreendeu material eleitoral da organización. Fernández estivo presente case desde o início na sede. “Cando cheguei, encontrei oito axentes cobertos que me impediran de entrar na sede do meu partido político sen calquer explicaçción”, explicou Fernandez. Co comando da primeira tropa de choque que chegou ao local poderon falar. A Polícia Nacional deu a orden para adiar o cordón policial cando Fernández o acompañou para verificar se non habia nengún axente rexistrando a sede do partido político como ele tiña sido informado. “No comezo non acreditou en min”, dixo. Após o relevo non recebeu mais unha resposta de mais ninguén. Fernández definiu a acción policial como “a situación ilegal mais anómala que eu xa experimentei, coa polícia confiscando propaganda sen nengún tipo de orden xudicial”. Na verdade, o ex-vice da CUP é un dos denunciantes que levaran o caso a tribunal.
