off
Economía, Galiza, Movementos sociais, Politica espanhola, Traballo — 13 Xaneiro, 2019 at 12:59 p.m.

Alcoa, a “ganga” de Aznar

by

ÚLTIMA HORA: Alcoa e os sindicatos  alcanzaron este mércores un preacordo (que a CIG non asinou) nas negociacións do ERE para as plantas da Coruña e Avilés. Adíase o proceso seis meses  até o vindeiro 30 de xuño condicionado a se aparece un investidor. Se daquela aparece un comprador, este terá que subrogar todos os contratos e manter os traballadores; de non habelo, a multinacional botará a metade dos operarios, aínda que nunhas condicións mellores das ofrecidas nun principio: con 60 días por ano traballado. O resto, ficarian a expensas dos “compromisos” do goberno español para alternativas industriais e laborais nas comarcas afectadas. No preacordo alcanzado clarexábase que o goberno español debía “adquirir un compromiso” que os comités vían “fundamental”: “O mantemento do 100% do emprego a data de 1 de xullo de 2019 no caso de que non exista ningún investidor para as plantas que garantan o seu funcionamento máis aló do 30 de xuño de 2019”.   14:48:42 01/16/2019

 

Milleiros de persoas manifestáronse na mañá de hoxe na Coruña. A CIG remitiu ao Executivo español, a Xunta e á patronal do sector unha proposta para a creación dunha tarifa industrial estábel. O BNG pide de intervención pública da fábrica para garantir o emprego


Se a empresa non pode ser retida ou chega a un acordo cos trabalhadores,  Alcoa -a fabrica multinacional americana de aluminio- fechará nas próximas semanas duas das restantes tres fábricas que ten no estado, a da Coruña e a da Avilés en Asturias, fábricas que dan emprego direto a 700 pesoas. É, praticamente, o capítulo final dun fracaso que comezou nos anos 90, cando o goberno de José María Aznar impulsionou unha onda de privatizacións de empresas públicas. A Alcoa comprou a estatal Inespal (Indústria Española de Alumínio) en 1998.

Ese ano foi o início do declínio da empresa: cando a multinacional mercoua empresa estatal, Inespal tiña 13 fábricas na España  e mais de 4.500  operarios. Hoxe existen apenas tres andares,  duas delas na Galiza,  e non chega a 2.000 operarios. Algunhas fábricas foran vendidas a outras empresas, como a Closure Systems International (CSI), unha subsidiária da Alcoa-mas outras foran fechados.

Alcoa mercou Inespal a Sociedad Estatal de Participaciones Industriales (SEPI) a um prezo muito vantaxoso, en condicións moi favorábeis ​​e nun momento no que a empresa tivoe lucros, mas anos atrás ela precisava de inxeccións de diñeiro público para modernizar instalaçcións. A multinacional pagou 383 millóns de euros, mas 170 millóns foran descontados polo pagamento de algunhas débedas que tiveran que ser pagas vinculadas à atualización de algunhas usinas. No entanto, o prezo real que Alcoa pagou foi de pouco mais de 200 millónss, un número que os traballadores califican como “ganga”.

Mas o goberno de Aznar non apenas privatizou unha empresa estatal que produciu lucros. Coa venda, o Estado negociou un prezo especial para o consumo de eletricidade – a produción de alumínio exixiu un consumo moi alto de enerxa, que representa por volta de 40% dos custos de produción- e inseriu unha cláusula para compensar financeiramente Alcoa se o prezo da enerxia subia durante os 15 anos após a venda.

Os sindicatos acusan a empresa de non ter feito os investimentos necesarios para promover a necesaria modernización tecnolóxica, apesar de ser unha multinacional con benefícios en todo o mundo, e do goberno español, de non defender os traballadores. “O alumínio é un sector produtivo e fomos colocados nas maos dunha multinacional que veb destruindo nosas fábricas. Estamos cansados, precisamos dun goberno coraxoso que comece a puxar a indústria “, afirma o presidente do comité de emprea a Alcoa na Coruña, Juan Carlos López Corbacho.

Vantaxe millonaria

Despois que a Unión Europeia declarou ilegal porque esas doazóns é unha vantaxe competitiva contra outras empresas,  depois de ameazar fechar fábricas, o goberno español mudou o sistema para compensar a multinacional,  Alcoa continuou a receber millóns en subsídios para reducir sua conta de eletricidade. Non hai dados oficiais sobre canto diñeiro o Estado tivo que pagar à Alcoa en compensación polo prezo da eletricidade, mas os sindicatos afirman que a axuda igualou o prezo de venda. Meu dito, meu feito: o goberno PP deu en agasallo Inespal.

A Alcoa afirma hoxe que debe fechar os centros da Coruña e Avilés debido ao aumento do prezo da eletricidade, instalacíóns obsoletas e alto custo da alumina . Até o final de 2018, un ERE coletivo informou que afetou o peRsoal das duas fábricas. Os traballadores pediran  negociar coa empresa para evitar o fechamento e a Alcoa deu de tempo até o 15 de xaneiro para encontrar unha solución, coa mediación do goberno español, para evitar o fechamento e os despedimentos.

Chantaxe

A sección sindical da CIG retrúcalle á multinacional que retire o expediente de despedimento colectivo se realmente ten vontade de dialogar. “Se cumpre esa premisa, a retirada do ERE, nós estaríamos dispostos a sentar a negociar alternativas para a fábrica que garantan a continuidade dos empregos e da actividade produtiva”, afirman. Polo que non pasa a sección sindical é por unha chantaxe de Alcoa “para obrigarnos a constituír a mesa de negociación -á que non damos validez legal por entender que o expediente debería ser abordado en cada centro de traballo- a cambio de ampliar o período de consultas. Nin estamos de acordo cos argumentos da empresa para xustificar o ERE, nin coas súas formas. Esta fábrica é viábel e ten futuro, e iso é polo que imos pelexar até o final”, afirman fontes da CIG.

Alén diso, lembran que do Goberno do PSOE ter derrogado á reforma laboral do PP, tal e como prometía cando estaba na oposición, “agora a administración tería capacidade legal para desautorizar este expediente e non estaríamos á expensas do que quere Alcoa”.

Pola creación dunha tarifa industrial estábel

Sobre a creación do estatuto de empresas electrointensivas no que parece estar traballando o Goberno español, a sección sindical lembra que hai unhas semanas a CIG remitiu ao Executivo español, a Xunta e á patronal do sector unha proposta para a creación dunha tarifa industrial estábel, con variacións predicíbeis, á que se poidan acoller este tipo de empresas baixo o cumprimento dunha serie de requisitos e que recoñeza o seu estatus específico.

“Resulta positivo que por fin se comece a falar desta cuestión, polo que lle pedimos ao Goberno que, ademais de dirixirse á Xunta, teña en conta a proposta da CIG para avanzar unha solución canto antes á problemática do custe da enerxía para estas industrias”, subliñan. Dende a sección sindical recalcan a necesidade de contarmos cunha regulación máis xusta e equitativa que rache coa incerteza que provoca a poxa anual do actual sistema de interrompibilidade e que compromete o futuro e a viabilidade da nosa industria de base.

Grazas por leres e colaborares no Ollaparo !

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

off