off

O bacilo Vox

by

Malia ser preocupante a aparición de Vox na escena política con 12 deputados en Andalucía e, de feito, chantaron un plantón no Senado, non é o máis deprimente. Co tempo a ergonomía das pousadeiras hase adaptar ao escano e o hábito fai ao monxe. O pior a medio e longo prazo está na súa onda expansiva “tradicionalista y de las jons” contra o que soa a avanzado. O seu marcial “a por ellos!” implica unha carreira contra a emigración, nacionalismo cívico (dende o rol centralizador do Estado-nación, por suposto, de aí o seu euroceticismo belixerante) e moitos outros dereitos de última xeración e prácticas emancipatorias- do posmodernismo: feminismo, sexo, embarazo, secularismo, memorialismo e mesmo ambientalismo. Eis o verdadeiro e potencialmente contaxioso, intrusivo, bacilo de Vox.
O problema, co tempo, vai xurdir na marxe esquerda se non atopar anticorpos naturais suficientes para conter o ataque. Estamos perante unha entidade patóxena que será máis resistente ao tratamento canto máis parasite a esa inxente populación que fita certos usos e costumes emerxentes como unha agresión as crenzas de seu. Por acción, omisión o bacilo de referencia conta nesa dimensión con potenciais aliados para a cruzada involucionista. A ignorancia e a indiferenza son moitas veces inconscientes compañeiros de viaxe de demagogos inescrupulosos e traficantes de soños. Progresión na metade do ultra-populismo en Europa, participando gobernos (Italia, Hungría, Polonia, Noruega, Finlandia) ou presenza no Parlamento estatal (Grecia, Francia, Alemaña, Eslovaquia. Dinamarca, Austria, Holanda, Gran Bretaña)  tamén tén a ver con non teren sabido galvanizar a xenreira social ceibada contra as elites financieiras causantes do austericidio.

Outra cousa é que, como Vox progride no organismo social continua a manter a mesma vitalidade. Despeñaperros abaixo, de lado as condicións estruturais habituais favorabel, o seu relativo suceso foi estimulado pola especificidade do territorio eleitoral. A votación por efecto de condensación nun mapa de só 8 provincias diminuír no caso dos 52 (50 + 2 cidades autónomas) operando baixo o marco dunhas eleicións xerais. O que aconteza na Europa con círculo eleitoral único está por ver, embora sexa posíbel que seu impacto sexa verificado pola polarización ideolóxica de que a chegada da extrema direita despertou. En calquer caso, é aconsellabel non ultrapasar as capacidades de Vox ou caer na borralla. Finalmente, despois de todos os partidos que gobernaran por 40 anos nunca pensaran inhabilitar formacións de extrema-dereita tipo Falange ou Democracia Nacional en todas as eleicións habidass (ilegarizaran, por outro lado, Herri Batasuna e Euskal Herritarrok). Nen hai para facer publicidade gratuita ao predador como aconteceu na campaña andaluza Susana Diaz tentando demonizar Ciudadanos e PP  ao metelos no mesmo saco do grupo de Santiago Abascal. Cando, por exemplo, o partido de Albert Rivera foi o último e decisivo apoio parlamentar para dar a presidencia da Junta ao PSOE-A.
Este panorama, con suas idas e vindas, a ser debidamente contidas e, eventualmente erradicado, debe ser compensado por un renascimento da ética política, os valores democráticos e a defensa inalienábel e teimosa dos direitos humanos. Existe un kit de primeiros socorros na caixa de ferramentas de festas estabelecidas? À primeira vista, e dadas as reaccións das suas fileiras ao abrupto pouso de Vox na area política, a cousa está lonxe de satisfacer o mínimo aconselabel. À direita e à esquerda, o que houbo foi mais do mesmo, oportunismo e pregación sen exemplaridade. Vimos iss en custións como a proposta de gobernar a parte mais votada. Seu inventor, o Partido Popular, Mariano Rajoy, en tempos de hoxe non quer saber nada e di trancas á porta, encanto o negacionista de outrora, o PSOE de Pedro Sánchez, agora afirma co fruición dun convertido. Eles tamén compartilla desa maneira o “cordón da saúde” coas formacións antidemocráticas. Primeiro solicitado PP e C de, cando o PSOE venceu a moção de censura com os votos da independencia e Bildu, e após 1-D andalús son PSOE  e Unidos Podemos aqueles que afirman apartheid a Vox.
De diferente calibre é o que se discute nos púlpitos midiáticos por políticos e xornalistas sobre as manifestacións cidadás incentivadas por Unidos Podemos na sua “alerta antifascista”. Aqui, a criminalización ten un sinal e clasificación diferentes. A tese mais popular neses ambientes é considerar os protestos como un ato antidemocrático de quen non sabe perder, até mesmo  insinuar sua proibición. En outras palabras, ca desculpa de defender a legalidade, a violación da liberdade de expresion, participación política e goberno está sendo clara e simplesmente suxerida.. Até aquí! Outra coosa é que Iglesias ser considerado un erro envolto nunha falta de xeito, especialmente considerando que o partido lila baseou a sua longa marcha através das institucións nunha descalada calculada de mobilización popular autónoma.
E se cruzarmos marxe, as respostas son mesmo padróns obsoletos. Falase agora da esquerda para criar um bloco (alguns chamam constitucional e outra antifascista) contendo o bacilo Vox para traer suas “propostas anti-constitucionais.” Tal fundamentalismo, se ben sucedido, poderia deixar a política nunha espécie de teoloxia inquisitorial con un amarrado e ben amarrado para protexer a Constitución desde liña até a cruz. A Magna Carta eterna, incorruptíbel, como o brazo de Santa Teresa que Franco levaba nos seus poucos deslocamentos. Independentemente das ironias, exixindo que “a protección constitucional plena” (anteriormente chamado lindo “patriotismo constitucional”) é exactamente o oposto do que significa unha  constitución, e o bon exercício da política, que xira sobre a posibilidade real de mudanza sen levar en conta o sagrado.
Este puritanismo maniqueísta de alguns setores progresistas é preocupante. Ver o cisco no ollo do oposto, mas non a trabe no seu próprio, e tornarse, naturalmente, asumira  dialética facha do amgio- inimigo postulada polo teórico do nacionalsocialismo Carl Schmitt. É rexeitado, con razón, ao ex-xuiz impresentabel que lidera Vox na Andalucia pola sua carcundia homofóbico e cuarteleira, alertando que ele ficou suspenso temporariamente removido de sua función xudicial. Mas a partir desas mesmas posicions, xesto impasíbel, anda como un modelo o ex-xuiz Baltasar Garzon tamén efetivamente demitido do xudiciário por prevaricación. Sen que ese lixo no seu curriculo impida estelares aparicións en programas de conversas televisivas, conferencias e prestixiosas colunas de xornais. Un dos nosos?
Se o bacilo Vox avanza impunemente no seu engalar centralizador, tradicionalista, xenófobo, anti-feminista e homofóbico, non será apenas polo seu esforzo e ainda pouca forza,  teria sido espaventado pola indixencia ética e democrática de seus adversários ideolóxicos. Que Vox e catecúmenos desembarcaran na lua da orden pública andaluza do socialismo rociero e os ERE ten a sua substancia.

Grazas por leres e colaborares no Ollaparo !

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

off