Rajoy ignora o revés do Consello de Estado e impugna a investidura de Puigdemont. Unha labazada que tamén alcanza ao PSOE. O legalismo ideolóxico do duopolio+1 ficou mais unha vez en evidencia. Con certeza, a pretensión de investir un candidato a distancia ten varios atrancos, entre deles, no caso de que se chegara a votar o dia 30 ás 15h, que o TC declare nula a votación. Porén, o só feito de mentar a posibilidade de que Puigdemont poidera ser investido a distancia, provocou no goberno español unha reacción histérica. O que xa é un dos seus erros máis sonados: intentar que non se poida nen convocar o pleno de investidura de Puigdemont ( que non ten os dereitos políticos suspendidos e foi votado por un millón de persoas). Segundo a lóxica do goberno español, Puigdemont pódese presentar e gañar, mais non pode ser candidato. Mas o Consello de Estado dixo que non e por unanimidade.
A súa alienación legalista tira polo dereito tentando enmascarar outra vez o que non é mais ca un problema político (o Procés) como problema político é a corrupción sistémica do Partido Popular. Nen o Procés é quen de agochar o festival valenciano de Francisco Camps e cia. Por iso a aparición fantasmagórica de Sáez de Santamaría ( hai dias visibelmente deslucida) procurando saida legal a un problema político irá deambulando (velaí o novo brinquedo conceptual do goberno español) desde a súa degradación como asunto xurídico, de desastre en desastre.
A cabo, España ten un xuiz no Supremo Tribunal que non puido evitar o escorregamento de parte da carga xudicial ao espetar que non detiña a Puigdemont na Dinamarca porque é o que ele gostaria. O maxistrado non só deixou claro que excedía as súas competencias, mas, nun paso adiante, entrou sen rubor, en eidos políticos. Un xurista axindo como un político e un goberno español que diante dun problema, axiu como xurista, como un avogado do Estado. Procurando o que dí a lei no canto de escoitar o que a sociedade lle está a dicer, que seria o pròprio dun político. Quer dicer, o que a própria Constitución contén: a prevalenza do sufraxio no ordenamento xúridico (o dereito de participación política) como alicerce do resto de dereitos.
