Nicola Sturgeon, ministra de Escocia, ten o dilema de acelerar a convocatoria dunha segunda consulta ainda que os inquéritos mostran unha maioría favorabel á “non” independencia
O ministro para Escocia David Mundell vén de expresar que podería haber un segundo referendum se o decide o parlamento escocés seguindo procedimento que implica tamén ao parlamento inglés. Despois das declaracións de Theresa May, esa posibilidade ten acrescentado. Sturgeon afirmou que a dirección encamiñada polo goberno británico, contraria ao voto dos escoceses o 23 de xuño ( manterse no mercado único da UE). Porén, o chamado en Escocia “indyref2” (a segunda consulta) podería ser máis probabel, malia esa intención favorabel ao “non”, dadas as diferencias abertas, a presión das bases e a palabra dada por Sturgeon.
A Escócia é un terzo da masa de terra do Reino Unido en termos estratéxicos e xeopolíticos, mas é apenas o 8,4% da populación do Reino Unido. Ten 59 deputados en Westminster de 650 membros eleitos – o que significa que seus desexos democráticos podem ser ignorados ou derrubados como aconteceu co Brexit
A lider do SNP prometeu chamar ao voto de independencia se o Reino Unido deixaba o mercado único. Agora ela terá que seguir adiante, ou perder credibilidade. Porque ainda a risco de perdelo, de non se convocado, o seu apoio político perdería moitos activos e mesmo arriscaría a posibilidade da independencia. A situación carga de razóns a Sturgeon mais Londres sabe que pode provocar o fracaso de Edimburgo xa que as razóns económicas perderan fol, non asín o argumentario politico nen o respeito á vontade democrática dos escoceses. SNP prefire construír apoio á independencia mediante a explotación dunha sensación de déficit democrático co resto do Reino Unido, mais o un dos grandes problemas para Sturgeon é que o caso dunha Escócia independente dentro da UE, mentres que o resto do Reino Unido está fóra, tamén é un escenario complicado no que non pode obviarse o desequilíbrio no poder e economia que afeta a todos no Reino Unido – o poder dominador de Londres e da cidade de Londres.
A estratexia da ministra de Escócia hai quen a interpreta como unha procura de gañar tempo. O seu mandato para resistir o Brexit deriva da maioría do 62% no referendo xuño 2016.Dado que a Escócia votou para seguir sendo unha parte do Reino Unido en 2014, a súa única panca seria realizar outra votación da independencia. O seu problema é que malia o Brexit non encoraxou un aumento no apoio á independencia. Un tempo para tomar decisións: a independencia semella ser a única maneira de manter a Escócia no mercado único. De brazo dado do RU non haberá solucións norueguesas nen ofertas especiais.
