Como adoita acontecer a eito, tamén na consulta de Podemos sobre o pacto de goberno gañou a abstención. Cunha participación do 37,97%, lonxe por tanto do ecuador estatístico do 50% que se considera quorum con lexitimidade, dun total de 393.538 inscritos, só 131.561 avalaron a proposta da cúpula da formación respecto da primeira pregunta e 136.291 sobre a segunda. E lóxicamente, tamén como por costume, o resultado foi valorado como “un rotundo éxito” polos seus dirixentes.
Tanto que desde a dirección do partido emerxente non insistiron na carta que agardaran na manga durante os días de votación. Ese comodín na recámara de catalogar inscritos activos e inscritos dormentes. Escalafón que podería permitirlles, chegado o caos, computar a sondaxe sobre o total con dereito a voto ou, pola contra, só sobre os que demostraron fidelidade á causa (a cifra roldaba os 150.000 activos). Vese que era unha estratexia para usar só como control de danos, en casos de estrita emerxencia. Querían evitar o ridículo dunha ínfima participación, dado que no derradeiro escrutinio do 25 de novembro de 2015, para valorar o Programa Electoral, só concorreu un raquítico 3,17% dos convocados.
Mais ao final salvouse a faciana e esta foi a terceira consulta ás bases con maior apoio, despois da realizada en outubro de 2014 para a aprobación dos Estatutos, referendada por un 54,4% dos seguidores e a de novembro dese mesmo ano, para dirimir a elección do secretario xeral e do Consello Cidadán polo método-rodete dos listos ferros, que alcanzou un 42,6%. A partir dese momento e até agora todos os restantes refrendos saldáranse pola mínima e costa abaixo: 34,6% a elección dos líderes municipais (1/2015); 26%, a dos líderes autonómicos (2/2015): 15,9%, as primarias electorais para as eleccións xerais do 20-D (7/2015); e ese paupérrimo do 3,7% de cinco meses atrás.
O que deita algunhas perplexidades que só teñen explicación polo acusado perfil hierarquizado e personalista da carapaza organizativa de Podemos. Como explicar porén que un asunto tan decisivo como é o apoio ao programa electoral só concitara o interese dun 3,7% dos inscritos (especie de afiliados 2.0) e pouco tempo despois, algo tanxencial como é a consulta para son os pactos de investidura, acade un apoio de 30 puntos máis. Aparte, por que o pleonasmo político de volver pedir a opinión sobre algo (investidura) que só debería ser a exacta execución do xa votado (o programa)?
E aquí é onde a capacidade de I+D+i de Pablo Iglesias e os seus incondicionais supera todos os estándares. Nen sequer o famoso “OTAN, de entrada Non”, que inventou Felipe González para que nada mudara en canto a pertenza de España ao Pacto Militar, atreveuse a tanto. Porque as bases de Podemos, nun exercicio inédito de intrusismo profesional, votaron por unha opinión que lles era totalmente allea. Emitir opinión sobre a pregunta “queres un goberno baseado na o pacto Sánchez-Rivera?”, é ciscar en poleiro alleo. E ademais, se hai un programa electoral rubricado e selado (mandato á fin e ao cabo) que marca a liña programática e de acción política claramente á esquerda, que sentido ten pronunciarse sobre as propostas do adversario político. É, mal traído, coma se un clube de veganos abrise barra libre para coñecer se os seus membros prefiren a carne no ponto perfeito ou bastante feita. Ou preguntar aos socios do Barcelona se lles parece ben que os do Madrid nomeen como presidente a Florentino Pérez. Surrealista, abofé.
Desde Tsipras sabiamos que se pode gañar amplamente un referendo e interpretar a vitoria en sentido contrario. Agora, con Pablo Iglesias, tamén comprendemos que é posibel votar sobre o que fai o inimigo para decidir a propia estratexia.
Neste mundo traidor, cando vindo da inhóspita rúa ocúpanse as institucións e os partidos énchense de cargos nas distintas administracións do Estado, xa nada é certo nen mentira. Todo depende xa da cor con que se mira.
As votacións en Podemos se plantexan como ratificacións de acordos que previamente xa se tomaron onde as discusións políticas rara vez participan as bases. Más que a una “democracia participativa”, asistimos a unha “democracia ratificativa” na que a cúpula do partido político decide tanto o contido das preguntas como o momento, o cando e cómo se convocan as bases, facendo susceptíbel de converter a consulta nun plebiscito a favor do líder.
A “Democracia virtual” ademáis de ter unha nula credibilidade garantista demostrada, convértese así nunha democracia ratificativa das decicións das cúpulas fronte á democracia participativa das bases que se da no asemblearismo de esquerda tradicional.
A “nova política” de Podemos está a resultar unha forma de vella política nada garantista para a democracia interna, dun xacobinismo rancio, reseso e moi vello, ademais de hiperrecentralizadora, onde Madrid e so en Madrid se corta e se coce o bacallao… senón que llo pregunten a Breogán. Sen contar que Podemos a nivel local non está a participar en ningún foro, mesa redonda ou actividade vital para o futuro do noso concello, caso de “Salvemos a Praia da Madalena”, Saneamento, loita veciñal contra a imposición de ubicación de Gas Galicia, solidriedade coa memoria e reparación aos represaliad@s do franquismo… etc… etc… etc. A única preocupación é o aluguer de bicicletas ou a arroutada a golpe de titular chorra de prensa.
UN POUQUIÑO DE SERIEDADE NON VIÑA MAL
«Emitir opinión sobre a pregunta “queres un goberno baseado na o pacto Sánchez-Rivera?”, é ciscar en poleiro alleo.»
Pois penso que non, xa que a proposta de Sánchez a Podemos era exactamente esa: si os veganos querían a carne pouco o moito feita ;-), cando o que non queren é carne.
Supoño que as preguntas poderíanse facer de moitas maneira, pero tal como se fixeron a mín parécenme ben clariñas.
Considerar a participación de 150.000 inscritos, ou os que sexan en cada caso, un quorum deslixitimador, ignora a realidade da falta de costume de participar activamente na toma de decisións de abaixo arriba nos partidos políticos. Eu creo que é unha cifra esperanzadora para unha organización de tan corta existencia. Pero eu, supoño que lonxe do autor, considero Podemos un soplo de nordés que veu aliviar e limpar un ambiente moi cargado e porco dabondo.