Denuncia tamén as campañas “draconianas e represivas” dos estados en nome da seguranza e identifica Francia como paradigma das más prácticas, que se teñen reproducido en outros paises da contorna: alargar a emerxencia, prolongar o perido de detencón de sospeitosos de terrorismo ou alargar tamén os poderes dos executivos para interceptar as comunicacións dos cidadáns.Critica a España por medidas como a “lei mordaza” e o encarceramento dos titeriteiros.
A impunidade preocupa á ONG dos dereitos humanos. No seu Informe España 2015-2016 afirma que a “liberdade de reunión restrinxeuse por novas disposicións lexislativas, casos de maus tratos, uso excesivo da forza por parte dos funcionarios da policía, expulsións colectivas e abuso de forza contra persoas que trataban de entrar de forma irregular en Ceuta e Melilla e a retirada de asistencia sanitaria a perto de 75.000 immigrantes.En xullo, o Comité de Dereitos Humanos da ONU expresou a súa preocupación polas repercusións da Lei de Seguridade Cidadá
En xullo, o Comité de Dereitos Humanos recomendou mais unha vez que España ofrecese un remedio efectivo a Ali Aarrass polas torturas e malos tratos que sufrira en Marrocos. España extraditárao alí en 2010, a pesar de que se temía que puidese sufrir tortura e a que o Comité solicitara preventivamente que non levase a cabo a expulsión mentres examinaba o caso.
O mesmo mes modificáronse varios artigos do Código Penal relativos aos actos de terrorismo, incluída a definición destes actos, que pasou a ser máis ampla. O relator especial da ONU sobre a liberdade de expresión sinalou que estas modificacións podían penalizar comportamentos que non constituirían doutro xeito terrorismo e xera a imposición de restricións desproporcionadas sobre o lexítimo exercicio da liberdade de expresión, entre outras limitacións.
A nova Lei de Seguridade Cidadá establecía que a policía debía realizar os controis de identificación sen discriminar por razóns de orixe étnica ou por calquera outro motivo.
O goberno de Rajoy creou un observatorio contra a discriminación por orientación sexual e identidade de xénero para recibir denuncias de vítimas e testemuñas e proporcionar unha resposta rápida aos actos de discriminación por estes motivos.
Porén, segundo dados do Ministerio de Sanidade, Servizos Sociais e Igualdade, 56 mulleres perderan a vida a mans das súas parellas ou ex parellas até mediados de decembro.
Se ben o Comité da ONU para a Eliminación da Discriminación contra a Muller instou a España a garantir que todas as mulleres vítimas de violencia de xénero tivesen acceso a reparación e protección, que os funcionarios que as atendían contasen coa formación adecuada e que se axuizase aos responsables, ao rematar o ano, o goberno seguía negándose a proporcionar reparación a Ángela González Carreño, vítima de violencia de xénero cuxa ex parella matara á filla de ambos en 2003. Aínda que denunciara episodios anteriores de violencia no ámbito familiar, non recibira unha protección adecuada.
O Comité de Direitos Humanos recomendou a España que se asegurase de que ningunha barreira legal obrigaba ás mulleres a recorrer ao aborto clandestino, que puña en perigo a súa vida e a súa saúde.
A aprobación en setembro da lexislación que obrigaba ás menores de 18 anos e ás mulleres con discapacidade intelectual a obter o consentimento do seu pai, nai ou titor para acceder a servizos de aborto seguros e legais, restrinxe na práctica o acceso de mulleres e nenas a estes servizos segundo valoración do Comité para a Eliminación da Discriminación contra a Muller como o Grupo de Traballo da ONU sobre a Cuestión da Discriminación contra a Muller na Lexislación .
Liberdade de expresión ou liberdade para expresar só aquilo que se quere escoitar?
