Para que precisaría unha persoa maior de 60 anos empadroada no concello de Cedeira, con autonomía tanto física como mental,alugar habitación en “Residencial Cedeira” en conta de optar por outra alternativa? Para asumir a crise do sector da construcción. Para socializar os seus excesos e perdas producto dunha desmesurada cobiza. Nin máis nin menos. Certo é que os promotores e Luís Rubido, alcalde de Cedeira, esqueceron dicirlle á cidadanía que na listaxe de mínimos esa persoa tamén precisará ter solvencia económica. Porque o que está a promocionar o Concello de Cedeira, é un servizo privado de alugueiro con algúns servizos comunitarios, como lavanderia. Non semella, porén, que se trate dun proceso de alugueiro por adxudicación para xente maior por baremo, cun prezo que se estabeleza en función dos ingresos de cada usuario. Non se albisca ningures que a administración local queira facilitar vivenda adaptada e á medida para as persoas maiores nin que vise crear axudas económicas puntuais para casos de necesidade, nin actuacións de tipo preventivo e contención do deterioro físico e psíquico dos residentes, etc. Tampouco se especifica que é o que se entende por “autonomía” (terán de superar un test de autonomía persoal?). Terase como requisito non ter vivenda en propiedade, á marxe dos posibeis casos de vivendas con problemas de accesibilidade? Hase ter en conta a necesidade de vivenda e dificultade de accesibilidade á vivenda onde a persoa vive actualmente? Hanse ter en conta as circunstancias persoais e familiares e os ingresos económicos?
Se non fose porque se albiscan eleicións, sorprendería tanta dilixencia e teimosía en convecer a toda a freigueisía da intrínseca vontade dos servizos privados. Porque para a garantir as relacións persoais ou axudar a crear emprego de xeito significativo os populares non precisaban comprometer o Concello de Cedeira nun “chiringuito” con ánimo de lucro, cando o gasto público social de noso por habitante é dos máis baixos da UE 15 . O que debendo ser un dereito universal e non simples asistencia, onde todas a familias e persoas tiveran o dereito de acceso, sendo responsabilidade pública a de ofrecer eses servizos, tórnase marxinalizado ao seren priorizados no seu lugar os servizos privados subvencionados con axudas públicas en detrimento da intervención directamente pública. Aquí, no canto de aumentar os impostos a quen máis ten, recórtase en gasto público social por habitante.
O que fica nidio e claro é que teñen moito mais poder político e mediático o lobby de constructores locais que a maioría de poboación afectada polas políticas de austeridade, os recortes e perda de poder adquisitivo.
