A forma, cando menos pouco “elegante” como se foi comunicando a inminente morte de Adolfo Suárez até se converter nun suceso mediático pouco respetuoso coa súa persoa, non debería deixarnos indeferentes , un bó motivo para poñermos retrovisor e fitar unha época que non foi, nin moitos menos idílica, mália a teimosa mitificación das elites mediáticas. O 9 de abril de 1977 foi legalizado polo goberno de Adolfo Suárez o Partido Comunista de España. A UCD de Suárez legalizou primeirio ao PCE, a esquerda independentista galega ou a catalana seica eran máis perigosas. A Unión do Povo Galego (fundado en 1963) foi legalizada un ano despois, en xullo de 1978. Para concorrer ás primeiras eleccións democráticas houbo que crear unha fronte nacionalista, BN-PG, que integraban a UPG e a AN-PG, que estaban sen legalizar. Esquerra Republicana de Catalunya (fundada en 1931) para poder presentarse ás eleccións estatais de 1977 houbo de presentar-se cos maoistas do Partido del Trabajo. Porén, o PCE puido presentarse coas súas siglas. Galicia concedíalle á UCD de Adolfo Suárez unha infinita confianza: 20 escanos.
