Houbo unha época na miña vida, en que todo o meu tempo libre, ía adicado a saber máis sobre o Universo, para iso merquei libros, vídeos, e todo o relacionado con esta teima, só me faltou merca-lo telescopio.
Se non o fixen foi por medo a quedarme “colgado”, mirando polas noites o que hai no Espacio.
Pero o que sí fixen como homenaxe, foi facer una figura por cada un dos Planetas que hai no noso Sistema Solar ( as cales irei presentando no seu tempo).
Debido a esta inquedanza, e non estando aínda contento ca homenaxe ó Universo( sabía que me faltaba algo) fixen tamén a figura-escultura ó Señor do Universo.
Esta figura é prácticamente igual por diante que por detrás, só hai una pequena diferencia na cabeza, que se percibe cando a figura se ve de perfil.
Esta figura ten una altura de 30 cm, e está toda ela feita de diferentes tipos de válvulas de bronce, menos os brazos ( de cobre) e a cabeza de latón( esta peza era a que se poñía naquelas antiguas cisternas dos excusados públicos ou privados, de bares ou cines e que ían ó último do tubo por onde saía a auga). A especie de coroa que leva na cabeza, está feita con dous tornillos roscados nela, e un cacho de varilla de soldar bronce, curvada.
Nas mans van grabadas, as palabras Paz e Amor .
A proveito para presentar a foto do cadro “Paz no Universo” que pintei naquelas datas.
Moitas grazas Antón !!
Opus iustitiae, pax. (Xa o dicían hai tempo).
E neste caso a obra é a Paz.
Noraboa, Gelo!
Moitas grazas Pedro, remato de leer o teu comentario e xa me alegraches a noite. Un saúdo !!!
Creo, Gelo do Moure, que o Olláparo ten que ir pensando en montar unha exposición. Por ti e por todos os que nos emocionamos coa túa obra, e por toda a xente de ben que non sigue este blogue por descoñecemento. Vai un humilde poema en apoio da Paz no Unverso:
Pomba da paz
por todas as terras e mares coñecidos
fun a buscarte.
Tampouco no ar estabas
e quixen procurarte
tras da branca liña do horizonte
…sempre distante.