Agora que estamos no Nadal, ímoslle facer unha homenaxe ás persoas que máis o merecen no mundo, sen lugar a dúbida, as nais.
Canto lles debemos, e que sería de nós sen elas?
Déronnos a vida, son todo sacrificio e amor, todo o que teñen, é para os fillos, xamáis antepuxeron os seus intereses ós nosos, son capaces de matar sen “remordementos” por defender ós seus.
Por suposto, sen elas os seres humáns non existiríamos, e se temos algo de bó dentro, é polo cariño que lles vimos amosar por nós.
Por todo iso e por moito máis, vai esta homenaxe adicada a elas en forma de figura.
Preme nas fotos para ampliar
Esta figura en onde se ve a unha nai, cun neno no brazo, para facela tívena que ir adaptando ás pezas que me ían aparecendo. Como se ve, tanto o neno como a nai levan unhas pancartas, nas cales se reinvindica o protagonismo dela.
Esta figura que presento en fotos, ten unha altura de 35 cm, está feita de :
A cabeza, peito e cú de latón, o corpo de bronce, os pés de cobre e os brazos de aceiro.
A figura do fillo, en aceiro, como así tamén as pancartas que están pintadas .
Esta figura quixéronma comprar varias veces, pagándoma bén, sempre me negei a vendela, nin o farei.
¡ Eu tamén tiven nai ¡.
Xuntando as letras das pancartas, fixen unha poesía que se titula Nais, ahí vai:
Raiña e Señora
do Mundo Animal,
goberna na vida
con amor de Nai.
Cariño de Nai
amor verdadeiro,
cariño de Nai
meu amor primeiro
