De loito andaba o mar
naquela hora
carpindo a súa vida a se acabar
apenas un ronsel de carapola
batía nos penedos e areais.
Entón chegastes vós bágoas de escuma
feridos de carraxe e de paixón
nun acio inmensurable de brancura
do abrente luminoso ata o solpor.
De loito
de loito negro e branco
andaba o mar.
(Cedeira, mes de Natal de 2002)
Acho que este país ten pendente agradecerlle os servizos prestados aos voluntarios anónimos que apañaron piche coas mans.Se volver acontecer….habíase ver se recuncaban
Eu tamén fun bágoa de escuma ferida, limpei e carretei toneladas desa merda do demo na Praia do Ancoradoiro en Muros xunto a centos de voluntarios. Obrigado