A presentación do Olláparo dixital supón unha inxección de entusiasmo para os que promovemos un proxecto que pretende estar vencellado a Cedeira, a Galiza e ao mundo. En agosto de 2011 encetamos o proxecto de lanzamento coa edición dun blogue e a dixitalización dos primeiros dez números da revista mecanografada e grapada.
En 1984 procurabamos o diálogo cos ausentes e os invisibilizados de noso, para pescudar referentes e gañar en autoestima. Fuxíamos das vaidades da cultura do efémero, enlatada e pronto a ser consumida. Sabiamos que a indignación non era dabondo para avanzarmos con eficacia transformadora. Para indignada e cabreada, a dereita regresiva que nos goberna e xa daquela nos negaba o aire.
Mália sermos tratados coma extranxeiros na nosa terra, Olláparo foi un programa de acción, unha factoría de producción que forneceu algunha análise razonabel ao que lle estaba a acontecer a unha xeración que viveu unha década de franquismo, a outra que logo de roelo se abría a un outro tempo sen saber moi ben cómo, e máis unha que sempre preferiu que as cousas ficaran como estaban. Porén, dos da xenreira regresiva e conformisma aos das enerxías positivas emancipadoras, todos nos beneficiamos, abríndonos á língua, e con ela, ao país e ao mundo. A todos e todas, grazas. E que cante o merlo.
toda a sorte do mundo ! =)
Noraboa Gabriel polo teu esforzo en recuperar o Olláparo.
Agora que cante o merlo como onte cantar solía