Sería bo que os cidadáns galegos comezaran a enxergar quen é quen a esquerda e a dereita. Quen axudou acrescentar o poder coa cidadanía e quen a diminuilo até facer do local, onde os problemas se manifestan con toda a forza da necesidade, un simples apañadoiro de votos. Xa advertiu Foucault fronte a ortodoxia de acción política, que o poder exércese sempre que se cumpre un papel produtor. Nas accions/reaccions, nos equilibrios/desequilibrios, nas evolucions/involucións… porque o poder obra decote en todo o que respira.
Cómpre reconsiderarmos estas cousas agora que a enxurrada neoliberal está a facer do mito da crise unha oportunidade para laminar dereitos. O poder é alí onde hai forzas en oposición, xaora, cómpre enxergar a acción militante sen un centro localizabel.
Cómpre familiarizarse coas fendas que se abren e colarse nelas como a enerxía que se disemina por toda a parte. O local debe servir para abordar a política doutra forma, para practicar a revolta e a resistencia a esa sorte de fatalidade de poder xeral que chaman globalización. A manifestación de potencia é molecular, e non vai en beneficio da máquina de Estado.
